boşalmaq — f. 1. Boş olmaq, boş qalmaq, boş hala gəlmək. Ev boşaldı. Qablar boşaldı. 2. Bərkliyini, sərtliyini, gərginliyini itirmək; yumşalmaq. Atın quşqunu boşalıbdır. Dəri boşalıbdır. 3. Ciddiyyətini itirmək, zəiflik göstərmək, iradəsizlik göstərmək.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dolub-boşalmaq — f. 1. Aramsız surətdə bir şeylə dolmaq və boşalmaq. Şəhərin arvadları dəstə dəstə hacının böyük bacısı Pərinin evinə dolub boşalmaqda idilər. Haqverdiyev. Həmin axşam Yunisin evi qonaqlarla dolub boşaldı. M. C.. 2. Dərddən, qəmdən, kədərdən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boşalma — «Boşalmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tejannamax — I (Çənbərək) böyümək, enlənmək; boşalmaq. – Əygımdəki çüşdal üççə gündə tejannadı II (Qazax) qoyun dərisindən tejan, tuluq hazırlamaq. – Dəriyi tejannerıx, sora da içinə şor baserıx … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
açılmaq — f. 1. Qapağı, örtüsü və s. götürülmək, düşmək, açıq hala gəlmək. Qutu açıldı. Qazanın qapağı açıldı. Damın üstü açıldı. Şüşənin ağzı açıldı. Qıfıl açıldı. 2. Aradakı maneə götürülmək, yaxud yox olmaq. Qarlar əridi, dağ kəndlərinə yol açıldı. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
azad — 1. sif. <fars.> 1. Azadlıqdan istifadə edən, başqasından asılı olmayan, sərbəst. Azad xalq. Azad əmək. Azad həyat. Azad seçki hüququ. 2. Maneəsiz, əngəlsiz, sərbəst, heç bir şeylə məhdud edilməyən. Azad ticarət. Azad satış. // zərf Rahat,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boşlanmaq — bax boşalmaq 1 ci mənada. Qoşun qaçdı, boşlandı meydani cəng; Bütün getdi yəğmayə topü tüfəng. M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iç — is. 1. Bir şeyin içərisi, daxili, iç tərəfi. Əvvəl evin içi, sonra çölü. (Ata. sözü). Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi. A. Ş.. Əşrəf yavaşcadan sürünüb kola yaxınlaşdı, əli ilə kolun içini yoxladı. S. Rəh.. // Bir şeyin ortası,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kök — 1. is. 1. Bitkilərin torpaq altında olan, suyu soran və onları qidalı maddələrlə qidalandıran yarpaqsız hissəsi; rişə. Ot öz kökü üstündə bitər. (Ata. sözü). Biçinçilərdən biri orağını böyük bir qanqalın kökündən endirərkən quş balaları «cik cik» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lalıqlamaq — f. Həddindən artıq yetişmək, dəyib sulanmaq, boşalmaq. Əzgillər lalıqlamış, armudlar dəymişdi. Ə. Vəl.. Lalıqlayan ətli zoğal hərdən bir bir, ikibir nova düşür, damaq şaqqıltısı kimi səslənirdi. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
laxlamaq — f. Yerindən oynamaq, yerində möhkəm durmamaq, lax olmaq, tərpənmək, boşalmaq; möhkəmliyini, sabitliyini itirmək. Stulun qıçları laxlayır. – Kərbəlayı Ağcanın fikrində bu idi ki, . . Kazımı çəpərə elə çırpsın ki, çəpərin taxtaları laxlasın. Ç..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti